Íslenskir einyrkjar.

Þeir eru ansi margir íslensku einyrkjarnir (singer/songwriter) og þar sem ég er einstaklega mikill aðdáandi svoleiðis tónlistar ætla ég að bjóða ykkur upp á þrjá unga og efnilega söngvara/lagahöfunda.

Lo-ji
Beint úr Sudden Weather Change, We Painted The Walls, og System Failure 3550 – Error Error kemur Logi Höskuldsson a.k.a. The Ebsens. Hann kallar sig Lo-ji vegna þess að það er næstum því Lo-fi... nú getið þið lagt saman tvo og tvo og fundið út hvernig tónlist hann spilar. Jebb, einmitt lágtækni tilraunakennda kassagítarmúsík (svona aðallega) . Þrátt fyrir að hafa verið gríðarlega virkur í grasrótartónlistarsenunni í Reykjavík undanfarin ár virðist hann hafa vakið mesta athygli fyrir að hafa fengið mynd af sér í mogganum með split lo-fi kassetuna sem hann og Doddi gáfu út í ár. Að þessir ungu menn hafi gefið út kasettu þóttu mikil tíðindi og má líkja þessari snilldarmarkaðsetningu við fríu plötu Radiohead og dagblaðsplötu Prince. En að öllu gríni slepptu þá er lo-ji með duglegri og hugmyndaríkari ungu tónlistarmönnunum okkar þessa dagana.

myspace - rokk.is - Sudden Weather Change - We Painted The Walls

Carpet Show
Það er teppabarnið Brynjar sem er einsmannsbandið Carpet Show (hann spilar líka á gítar í Me The Slumbering Napoleon). Ég heyrði fyrst í Brynjari sumardaginn fyrsta fyrir líklega einu og hálfu ári síðan, en þá spilaði hann í illgresisportinu ásamt Dodda, Lay Low og stórskemmtilegu grandaskóla pönkbandi sem ég man ekki hvað heitir í augnablikinu (The New Race hringir þó einhverjum bjöllum). Helst man ég eftir laginu hans Tits’n’ass sem var einfaldlega stórskemmtilegast (komst reyndar að því seinna að hann er búinn að gleyma laginu og á enga upptöku af því). En Carpet Show er band undir áhrifum frá snillingum eins og Will Oldham, Daniel Johnston, The Microphones og Liars. Hljómar bara nokkuð vel og já, svo er hann líka 16 ára.

myspace - Me The Slumbering Napoleon

p.s. líka myndband hérna fyrir neðan

Ívar Pétur
Ívar hefur helst unnið sér það til frægðar að vera trommari í hinni mjög svo góðu póst-rokksveit Miri sem hefur núna tvö ár í röð fengið mjög flotta dóma fyrir spilamennsku á Airwaves. Þeir hafa gefið út eina EP plötu, Fallegt Þorp sem kom út árið 2005 og ég mæli með að allir næli sér í. En nú er Ívar einnig byrjaður að gera sína eigin tónlist. Á Myspace svæði hans má finna þrjú lög sem eru hvert öðru ólíkara, þar má finna sýrukennda kassagítar lo-fi tónlist sem og mjög metnaðarfulla elektróníska chill-tónlist. Svo sannarlega þess virði að fylgjast með þessu í framtíðinni.

Myspace - Miri

Morrissey-Mánudagur nr.2

Afsakið að Morrissey-mánudagurinn þessa vikuna er á þriðjudegi... það má reyndar færa rök fyrir því að allir dagar séu Morrissey dagar. En þannig vildi til að ég ætlaði að kasta inn Morrissey góðgæti vikunnar korteri fyrir miðnætti en þá ákvað nettengingin að detta út. En hér er þetta komið. Það voru þó í rauninni taktísk mistök hjá mér að gefa frá mér löngu greinina á fyrsta moz-mánudeginum því að núna veit fólk í rauninni allt sem að vita þarf um kappann (ef einhver hefur komist í gegnum hana þ.e.a.s) . En fyrir þá sem eru of latir til að lesa er hérna ágætis heimildarmynd frá 2002 sem ber hið skemmtilega heiti The Importance of Being Morrissey. En auðvitað er þetta afbökun á leikriti Oscars Wilde The Importance of Being Earnest (og að sjálfsögðu er Morrissey mikill aðdáandi hins mjög svo samkynhneigða Wilde). En eníveis, hérna er myndin, glóðvolg beint af youtube.

1. Hluti - 2. Hluti - 3. Hluti

Hér má svo hlýða á The First of the Gang to Die af hinni frábæru You are the Quarry frá 2004. Já, hann kann svo sannarlega ennþá að búa til tónlist kallinn. And you have never been in love, Until you've seen the dawn rise, behind the home for the blind.

Morrissey-tilvitnun dagsins: "Long hair is an unpardonable offense which should be punishable by death."

Deer Tick

Hljómsveitin Deer Tick gaf nýlega (september) frá sér sína fyrstu breiðskífu War Elephant. Hljómsveitin byrjaði sem singer/songwriter verkefni Rhode Island búans John McCauley árið 2005 en varð fljótlega að hljómsveit. John þessi er aðeins 21 árs og því mikið efni. Tónlistin er ljúf sveitatónlist sem minnir helst á kappa eins og Neil Young, Townes Van Zandt og stundum Bob Dylan (hann þvertekur þó fyrir að hafa orðið fyrir áhrifum frá Dylan). Tjekkið á þessu...

http://www.myspace.com/deertick
http://www.deertickmusic.com/

Morrissey-Mánudagur nr.1

Já, næstu (a.m.k) fjórir mánudagar verða tileinkaðir ofurtöffaranum Morrissey úr The Smiths(ég meina, það eru ekki margir kúl á meðan þeir borða ís).

Langar að benda öllum Morrissey aðdáendum á þessa grein sem félagi minn Kristinn S. Sigurðsson benti mér á. Ótrúlega löng og undarlega skrifuð en þarna er að finna samansafn af flestum pælingum sem komið hafa fram um kallinn í gegnum tíðina. Mjög mikið af kvótum og tilvitnunum í texta... ansi skemmtilegt. http://www.geocities.com/thisisyourcomputerspeaking/cast7.html

Hérna getið þið hlustað á hið stórskemmtilega "This Charming Man" af fyrstu plötu The Smiths. Frábært lag! I would go out tonight but I haven´t got a stitch to wear...

Moz-tilvitnun dagsins: I’d rather eat my own testicles than reform The Smiths, and that’s saying something for a vegetarian.

Kimya Dawson SPECIAL

Já, það er komið að því gott fólk...

Loksins ætla ég að blogga um meistara Kimyu Dawson. Ég heyrði fyrst í Kimyu fyrir nokkrum árum (líklega í lok árs 2004) þegar ég var að vafra um heimasíðu bandaríska útgáfufyrirtækisins K. Það var lagið Lullaby For The Taken af plötunni Hidden Vagenda sem greip mig algjörlega. Ég vafraði um netið og fann nokkur fleiri lög með henni. Ég spurðist fyrir í plötubúðum landsins en enginn kannaðist við að eiga disk með henni. Í næstu utanlandsferðum mínum spurði ég í hverri einustu plötubúð en ekkert gekk. Loksins tókst mér þó að finna nokkra diska með henni í London. Ég keypti tvo og sé eftir að hafa ekki tímt að kaupa fleiri, því að þessi kaup hafa margborgað sig (en svona er að vera fátækur námsmaður). Ástæðan fyrir því að ég segi ykkur þetta núna er að allt lítur út fyrir það að Kimya vinkona mín sé loksins að slá í gegn. Og þar sem ég er svo mikill hipster ætla ég að sýna fram á að ég þekkti hana áður hún sló í gegn.

En já, Kimya Dawson er 34 ára bandaríkjamær sem hefur að mestu búið í New York en er nú flutt þvert yfir landið til Washington-fylkis. Kimya hefur verið í þónokkur ár ein af aðalsprautunum í hinni stórskemmtilegu New York Anti-Folk tónlistarsenu (Andþýðutónlistarsenu?) . Erfitt er að finna nokkrar upplýsingar um Kimyu áður en hún stofnaði dúettinn/hljómsveitina The Moldy Peaches árið 1999 með vini sínum Adam Green. Þau gáfu út eina breiðskífu samnefnda sveitinni árið 2001 (gefin út 11.sept) og safn tónleika- og demóupptakna tveimur árum seinna. Tónlistin var lo-fi andþýðutónlist með súrum textum og vænum skammti af klósetthúmor, pönki og undarlegum ástarsöngvum. Eðalplebbarnir á Pitchforkmedia líktu tónlistinni við Violent Femmes ef að þeir hefðu hætt að þroskast 9 ára en ekki 13 ára. Tónlistarhæfileikar eru vandfundnir á plötunni og upptökurnar oft hræðilegar. En það skiptir engu máli því að lögin og textarnir eru stórskemmtilegir. Greinilegt að Adam og Kimya skemmtu sér konunglega við gerð plötunnar og voru aðeins að gera hana fyrir sig sjálf og gerir það andrúmsloftið mjög afslappað. Má t.d. nefna að í laginu Nothing came out hringir síminn en þau halda áfram að spila og reyna eftir bestu getu að halda niðri í sér hlátrinum, svoleiðist augnablik gera tónlistina svo æðislega. En það er á hreinu að tónlistin er ekki allra, ég held t.d. að háaldraðir jazztónlistarkennarar fíli þetta ekkert rosalega. En árið 2002 skildu leiðir Adams og Kimyu og gáfu þau bæði út debjútplötur sínar sama ár. Fyrsta plata Kimyu I´m sorry that sometimes I´m mean var rólegri, innilegri og að mestu laus við ærlslalæti MP. En hljómurinn var ennþá gríðarlega hrár og lögin snerust um textana. Síðan fylgdu plöturnar Knock Knock who? og My cute fiend princess. Árið 2004 samdi hún við K Records, útgáfufyrirtæki Calvins Johnsons og gaf þar út Hidden Vagenda (fyrstu plötuna sem var tekin upp í stúdíói en ekki heima í svefnherberginu hennar). Hljómurinn á Hidden Vagenda var því skiljanlega örlítið stærri en áður en ennþá var einblínt á lög og texta en hljóðgæði og spilamennska voru aukaatriði. Á plötunni fær Kimya hjálp frá ýmsum vinum sínum t.d. (meistara) Daniel Johnston og Stephen Jenkins (Third Eye Blind). Árið 2006 var síðan mjög merkilegt fyrir Kimyu, fimmta sóló platan Remember That I love you kom út á K, Amazing Kids doing Amazing Shit með hljómsveitinni Antsy Pants (sem hún stofnaði með hinum 12 ára franska gutta Leo úr hljómsveitinni Bear Creek og fleirum) kom út á Plan-It-X og hún eignaðist sitt fyrsta barn. Öll þessi ár hefur Kimya átt dyggan en ekkert mjög stóran hóp aðdáenda sem hún hefur haldið mjög persónulegu sambandi við. Tónlistin er líka þess eðlis að manni finnst maður þekkja Kimyu. Lögin weu öll gríðarlega persónuleg, textarnir barnslega einlægir og fullir af jákvæðni en áhyggjum yfir óréttlæti heimsins. En nú er (loksins) komið að tækifærinu til að stækka apdáendahópinn allverulega. Það er leikstjórinn Jason Reitman (Thank You For Smoking) sem sér til þess með myndinni Juno (sjá Treiler) sem er að gera allt vitlaust á kvikmyndahátíðum þessa dagana. Kimya á heil 11 lög í myndinni (1 með Moldy Peaches og 3 með Antsy Pants) og er sándtrakkið að vekja þónokkra athygli. Talað hefur verið um myndina sem ,,Little Miss Sunshine Ársins”. Tel ég því góðar líkur á því að Juno ýti Kimyu upp á yfirborð indítónlistarmarkaðarins, líkt og Garden State hjálpaði The Shins og Good Will Hunting hjálpaði Elliott heitnum Smith (o.s.frv.).

Linkar:

Myspace - Official Heimasíða - YouTube - Wikipedia

Hér eru nokkur lög sem hægt er að hlaða niður:
The Moldy Peaches - Anybody else but you

The Moldy Peaches - Steak for Chicken

Kimya Dawson - Loose Lips (Læv)

Kimya Dawson - I like Giants (Læv)

Kimya Dawson - The Beer (Læv)

Kimya Dawson - Heroes (Læv)

Kimya Dawson - Underground